خانه / اجتماعی / هرچیز که در جستن آنی، آنی

هرچیز که در جستن آنی، آنی

بگو به چه می اندیشی ؟ تو همانی .

نباید اجازه دهیم که گناه عادتمان شود، زیرا شفایش راهی بس دور و سخت است .
اگر در طلب آنیم که به کمال برسیم باید علیه خود و نفس خود شورش کنیم، نفس را باید مجازات کرده تا بتواند به مرحله بالا رسیده و به سعادت دسترسی پیدا کند هرگاه متوجه زیاده روی در نفس شدیم، بایستیم.

ذایقه نفس را به حلال عادت دهیم تا میل به سمت حرام نداشته باشد .
افلاک به ما مهلت داده اند تا در دنیا خود را در یابیم.
راه شفاف این است که باید فکر را از هر نوع آلودگی و پستی پاک کرد، باید به بهترین ها اندیشید که آن جز راه انبیا و اولیای الهی نیست، باید به معنای واقعی از راه و رفتار اوصیای خدا تقلید کرد، نه کورکورانه و طبق عادت .
اگر از صمیم قلب می خواهیم به درجه ای از کمال برسیم بایستی هدف و اندیشه را از هر نوع آلودگی پاک کنیم تا در رفتار وگفتار و اعمالمان جلوه گری نکند .

همچنان که مولانا علیه الرحمه می فرماید :

ای برادر تو همه اندیشه ای
مابقی تو استخوان و ریشه ای
گربود اندیشه ات گل ، گلشنی
ور بود خاری تو هیمی،گلخنی

ای انسان ! پشیبانی تو از گناه ، خود گناه است و نفس، تو را عادت به آن می دهد . هوشیار باش !
شورش علیه نفس، توبه را در بر دارد.
توبه چیست؟ همان که ندامت و خود خوری را در بردارد، آرامش و راحتی را از تو دور می کند، گوشت را بر بدن آب می کنددر نتیجه ندای وجدان را به گوش می رساند، ادای حقوق مردم را بر تو یاد آوری می کند، حقوقی را که از خدا و خلقش ضایع نمودی را گوشزد می کندو نهایت امر عفت را بر انسان مستولی می نماید .
اگر در جستجوی نیکی باشید بهروز خواهید شد ولاغیر…
تمامی پیشرفت ها، امید و موفقیت ها در گرو جستن سعادت است و رسیدن به آن جز با مراقبت و توجه حاصل نخواهد شد .
به گفته ابوسعید ابوالخیر علیه الرحمه :

گر در طلب گوهر کانی، کانی
ور در پی جستجوی جانی، جانی
من فاش کنم حقیقت مطلب را
هرچیز که در جستن آنی، آنی

درباره ی سعیده جعفری راد

رشته تحصیلی: دکتری تخصصی مدیریت دولتی گرایش خط مشی گذاری عمومی

همچنین ببینید

متانت با اطاعت، نجات از ذلت

همواره تاریخ و روزهای متفاوت در تاریخ ماندگار خواهند شد. روزهای سال، به طور طبیعی و به خودی خود همه مثل هم هستند؛ این انسانها، اراده‌‌‌‌‌ها و مجاهدتهاست که یک روزی را از میان روزهای دیگر برمی کشد و آن را مشخص می نماید، متمایز می کند و مثل یک پرچمی نگه می دارد تا راهنمای دیگران باشد. روز عاشورا - دهم محرم - فی نفسه با روزهای دیگر فرقی ندارد؛ این حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز جان می دهد، معنا می بخشد، او را تا عرش برین بالا می برد؛ این مجاهدت های یاران حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز، اهمیت می بخشد.همواره در شرایط سخت است که تشخیص کار، دشوارتر می شود. البته خدای متعال همیشه با فرستادن راهنما و بینه حجت را تمام می کند. مثلا هر چند ما هلال شب اول ماه را نمی بینیم اما هلال وجود دارد و هست. باید چشم را باز کرده و با دقت نگاه کنیم و از تمامی امکانات استفاده نمائیم تا بتوانیم این حقیقت را که خداوند متعال در مقابل ما قرار داده است، ببینیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *