همان طور که از نظریات فلاسفه و اندیشمندان و عرفای اسلامی برداشت می توان کرد، پی بردن به وجود و علل وجودی ما، یکی از بزرگترین دلایل بر عاقبت بخیری انسان هاست، زیرا درک عمیق و پی بردن به علل بودن، راه سخت و دشوار زندگی دنیا را آسان خواهد نمود.
زمانی که در خود کند و کاو کنیم و تلاشمان بر این باشد که بفهمیم از چه هستیم و به کجا آمده و به کجا خواهیم رفت، مطمئنا خیلی از اشتباهات و خطاها را انجام نخواهیم داد.
ما روزی چند بار از خداوند راه مستقیم را طلب می کنیم، مسلم است هنگامی که با درک عمیق به این جملات، توجه و استمرار بورزیم از شر آفت های زمانه در امان خواهیم بود و زندگی بی گرهی پیدا خواهیم کرد، نگرانی های بی خودی و زود گذر را کمتر خواهیم داشت، به مسائل دنیوی کمتر معطوف خواهیم شد و راه روشن را در جاده ی دیگری جستجو نخواهیم نمود.
توجه به خود و زندگی خود، از محسنات این طرز تفکر است، تمرکز بر روی زندگی شخصی و پرهیز از هر نوع بدی و تلا ش بر خوب بودن و بی آزاری نسبت به دیگری، باعث پیشرفت در مسیر مستقیم خواهد شد که این مهم، با هیچ راه و روش دیگری قابل دستیابی نخواهد بود.
عمر کوتاه و فرصت بسیار اندک است، دقت و تلاش و پرهیز را فراوان باید نمود.
خداوند ما را جزو صالحین قرار دهد.آمین.
همچنین ببینید
متانت با اطاعت، نجات از ذلت
همواره تاریخ و روزهای متفاوت در تاریخ ماندگار خواهند شد. روزهای سال، به طور طبیعی و به خودی خود همه مثل هم هستند؛ این انسانها، ارادهها و مجاهدتهاست که یک روزی را از میان روزهای دیگر برمی کشد و آن را مشخص می نماید، متمایز می کند و مثل یک پرچمی نگه می دارد تا راهنمای دیگران باشد. روز عاشورا - دهم محرم - فی نفسه با روزهای دیگر فرقی ندارد؛ این حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز جان می دهد، معنا می بخشد، او را تا عرش برین بالا می برد؛ این مجاهدت های یاران حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز، اهمیت می بخشد.همواره در شرایط سخت است که تشخیص کار، دشوارتر می شود. البته خدای متعال همیشه با فرستادن راهنما و بینه حجت را تمام می کند. مثلا هر چند ما هلال شب اول ماه را نمی بینیم اما هلال وجود دارد و هست. باید چشم را باز کرده و با دقت نگاه کنیم و از تمامی امکانات استفاده نمائیم تا بتوانیم این حقیقت را که خداوند متعال در مقابل ما قرار داده است، ببینیم.