چیزی که در بین برخی از مسلمانان بصورت رایج انجام می شود و کمتر به آن به چشم خطا و گناه، نگاه می شود، پشت سر دیگران سخن گفتن است که اگر در آنان باشد، غیبت و چنانچه در آنان نباشد، تهمت محسوب می شود. انسان گرسنه تلاش می کند خود را به غذا برساند آن هم چه غذائی؟
غذائی که از گوشت بدن مرده ی برادر اوست. می گویند مرده، بخاطر اینکه فرد غیبت شونده، جهت دفاع و اثبات و احقاق حقش حضور ندارد و تهمت نیز گناهی دردناک است زیرا هنگامی که آبروی فرد ریخته می شود با هیچ چیزی جمع شدنی نیست، مثل لیوان آبی می ماند که بر روی زمین ریخته شود و به هنگام جمع کردن آن با کلی پرز و آشغال با مقدار کمی آب جمع می شود که اصلا قابل استفاده نمی باشد.
این گناه که در روایات و احادیث ما مسلمانان از گناه زنای با محارم هم بالاتر محسوب می شود بر سر سفره های غذا، در گپ های عصرانه و شبانه، به هنگام آشپزی و یا حتی به هنگام شیر دادن فرزندان و…انجام می شود که اثر وضعی نامطلوب، آمیخته به حرام و غیر قابل برگشت با خود به همراه دارد.
دقت و محافظت از اعمال خوب و خیراتی که انجام می دهیم جزو کمترین افعالی است که یک فرد هوشیار به آن توجه دارد.
مراقبت از دینی که بخاطرش خون ها ریخته شده و سرها بر دار رفته، از وظایف اصلی ما مسلمانان است در حالیکه قابل ملاحظه است که در کشورهای غربی، الگوهای متعدد اخلاقی در همین مضامین، طرح ریزی و پیاده سازی شده و در حال انجام است.
بنابر این دعوت و سفارش به پرهیز از بد اخلاقی بخاطر دنیا بخیری و تلف نشدن عبادات و نیایش های ما بوده است. بهتر است به آن دقت کنیم.
خداوند ما را از پرهیزگاران قرار دهد. آمین.